Οι επαγγελματίες ορθοδοντικοί ακολουθούν μια σειρά από αυστηρές αρχές κατά την ανάπτυξη σχεδίων αφαίρεσης.συντηρητική θεραπεία- "Αποφεύγετε την εξαγωγή όποτε είναι δυνατόν." Only after comprehensively evaluating the patient's condition through various diagnostic tools such as dental model measurements and cephalometric analysis will the orthodontist decide whether extraction is necessaryΗ προσεκτική αυτή προσέγγιση αντανακλά τη φιλοσοφία της "ελάχιστα επεμβατικής" θεραπείας της σύγχρονης ορθοδοντικής.
 

Ασθενείς μεκακή περιοδοντική υγείαΟι ασθενείς με περιοδοντική έχουν περιορισμένο ύψος των αλβεολικών οστών, περιορίζοντας την απόσταση κίνησης των δοντιών,καθιστώντας τις μεθόδους έκτασης τόξου ή διαπροξίμαλης μείωσης (IPR) ασφαλέστερες από τις μεθόδους αφαίρεσηςΕπιπλέον, στην περιοδοντική ορθοδοντική, η IPR όχι μόνο κερδίζει χώρο αλλά και μετατρέπει τα σημεία επαφής μεταξύ γειτονικών δοντιών σε επιφάνειες επαφής.που βοηθά στη σταθεροποίηση των χαλαρών δοντιών και μειώνει την πιθανότητα απώλειας δοντιώνΓια τους ασθενείς με ανεπαρκή πληρότητα του προσώπου ή κωνάφια προφίλ προσώπου, η εξαγωγή δοντιών θα πρέπει επίσης να εξετάζεται προσεκτικά, καθώς μπορεί να επιδεινώσει περαιτέρω την κωνάφια του προσώπου και να επηρεάσει την αισθητική.Σε αυτές τις περιπτώσεις, η ορθοδοντική χωρίς εξαγωγή μπορεί να διατηρήσει ή να βελτιώσει καλύτερα τα περίγραμμα του προσώπου.

Η σύγχρονη ορθοδοντική προσφέρει διάφορατεχνικές απόκτησης χώρουγια θεραπεία χωρίς εξαγωγή, επιτρέποντας σε πολλές περιπτώσεις που παραδοσιακά απαιτούσαν εξαγωγή να διατηρηθούν όλα τα δόντια.Οι τεχνικές αυτές έχουν ξεχωριστά χαρακτηριστικά και είναι κατάλληλες για διαφορετικές κλινικές καταστάσεις.Οι ορθοδοντικοί θα επιλέξουν την πιο κατάλληλη μέθοδο ή θα συνδυάσουν πολλές τεχνικές με βάση τις ειδικές συνθήκες του ασθενούς.
 

• Διεύρυνση αψίδαςΗ έρευνα δείχνει ότι για κάθε αύξηση 1 mm στο πλάτος των μεσολαχών,περίπου 0Η διεύρυνση της αψίδας είναι ιδιαίτερα κατάλληλη για περιπτώσεις με στενές οδοντικές αψίδες,όπως οσφυαλγία ή οπίσθια διασταύρωση που προκαλείται από σύσφιξη του φακέλουΟι παραδοσιακές συσκευές διεύρυνσης όπως οι ταχείς επεκτατές παλατιού (RPE) μπορούν να ανοίξουν αποτελεσματικά το ενδιάμεσο παλατικό ράμμα, ειδικά σε ασθενείς που αναπτύσσονται.η αργή επέκταση ή η χειρουργικά υποβοηθούμενη επέκταση χρησιμοποιείται συχνότεραΤο πλεονέκτημα της διεύρυνσης της αψίδας έγκειται στην πλήρη μη επεμβατικότητα της, αλλά οι ενήλικες ασθενείς ενδέχεται να αντιμετωπίσουν κινδύνους υποτροπής που απαιτούν μακροχρόνια διατήρηση.
  
   

• Διαπροξίμαλη μείωση (IPR)Η απομάκρυνση του σμάλτου, επίσης γνωστή ως απομάκρυνση σμάλτου, είναι μια άλλη συνήθως χρησιμοποιούμενη τεχνική μη εκχύλισης που κερδίζει χώρο μειώνοντας ελαφρώς το διαπροξimal σμάλτο (συνήθως 0,2-0,5 mm ανά πλευρά).Αυτή η μέθοδος είναι ιδιαιτέρως κατάλληλη για την ανακούφιση ήπιων πλημμυρίσεων και τη βελτίωση των "μαύρων τριγώνων" (τριγωνικά κενά που σχηματίζονται όταν οι οδοντόφυτες δεν μπορούν να γεμίσουν πλήρως το χώρο μεταξύ των γειτονικών δοντιών)Η μέτρια IPR εντός των ασφαλών ορίων (≤0,3 mm για τα πάνω μπροστινά δόντια, ≤0,2 mm για τα κάτω μπροστινά δόντια, ≤0,5 mm για τα προμαλάρια και ≤0,6 mm για τα ούλα) δεν αυξάνει τον κίνδυνο τερηδόνης.μπορεί να αλλάξει τα σημεία επαφής μεταξύ των δοντιών σε επιφάνειες επαφήςΤα πλεονεκτήματα του IPR περιλαμβάνουν την απλότητα και τον μικρότερο χρόνο θεραπείας, αλλά εφαρμόζεται μόνο για περιορισμένες απαιτήσεις χώρου.
  
  
  
  Δυσταλισμός των σπονδυλικών πυλώνείναι μια μέθοδος μη εκχύλισης που έχει γίνει όλο και πιο δημοφιλής τα τελευταία χρόνια με την ανάπτυξη της τεχνολογίας διαφανούς ευθυγράμμισης.Αυτή η τεχνική δημιουργεί χώρο ευθυγράμμισης για τα μπροστινά δόντια μετακινώντας τα ούλα απόστασηΌταν οι ασθενείς έχουν επαρκή οστική μάζα στην περιοχή του τρίτου μαστού (δοντιού της σοφίας),Η αφαίρεση των δοντιών της σοφίας και η αποσταλτική των οστών μπορούν να αποτρέψουν την αφαίρεση άλλων λειτουργικών δοντιώνΗ τεχνική αυτή απαιτεί καλή συνεργασία του ασθενούς και υψηλής ακρίβειας σχεδιασμό συσκευής.να αποδείξουν τα μοναδικά πλεονεκτήματα αυτής της τεχνικήςΟ κύριος περιορισμός της αποσταθεροποίησης των σπονδυλών είναι η ανάγκη για επαρκή στήριξη των αποστατικών οστών και συνήθως μεγαλύτερος χρόνος θεραπείας.